ความกังวลที่ฉันนั้นไม่อยากให้เกิด
คือการที่ได้ทำร้ายให้เธอต้องเสียน้ำตา
ไม่อยากกอดอีกแล้วคือความรู้สึกข้างใน
ที่ไม่กล้าบอกไปแม้รู้สักวันต้องมาถึง
เพราะไม่แน่ใจ บางทีคงไม่อยากเสียเธอไป
ที่จริงก็รู้ แม้ฝืนต่อไป ก็ไม่มีความหมาย
อาจเพราะความรักที่มีนั้นน้อยกว่าความเสียใจ
และในตอนนี้ ถึงพยายาม มันก็คงไม่ไหว (จะสายไป)
เจ็บช้ำมาเท่าไร พอแล้วเสียที บอกลากับฉันเลย
แม้ไม่อยากให้เกิด
เดินทางมาตอนจบแล้ว สุดท้ายคงห้ามไม่ได้หรอก
ไฟที่ยังแผดเผา พอถึงเวลาคงดับไป
ทิ้งไว้เพียงรอยแผล ให้เราทั้งคู่ได้คุ้นตา
เพราะไม่แน่ใจ บางทีคงไม่อยากเสียเธอไป
ที่จริงก็รู้ แม้ฝืนต่อไป ก็ไม่มีความหมาย
อาจเพราะความรักที่มีนั้นน้อยกว่าความเสียใจ
และในตอนนี้ ถึงพยายาม มันก็คงไม่ไหว (จะสายไป)
เจ็บช้ำมาเท่าไร พอแล้วเสียที บอกลากับฉันเลย
ที่จริงก็รู้ แม้ฝืนต่อไป ก็ไม่มีความหมาย
อาจเพราะความรักที่มีนั้นน้อยกว่าความเสียใจ
และในตอนนี้ ถึงพยายาม มันก็คงไม่ไหว (จะสายไป)
เจ็บช้ำมาเท่าไร พอแล้วเสียที บอกลากับฉันเลย
เรื่องราวที่เคยวาดไว้ มันคงเป็นไปไม่ได้
ต้องเสียความรู้สึกอีกเท่าไหร่ เธอถึงเข้าใจสักที
อย่าเลยอย่าฝืน ให้ทิ้งทุกอย่างที่เคยมี
พอแล้วเสียที อย่าทนกับฉันเลย